Ezogelin czyli zupa z soczewicy i kaszy bulgur to potrawa z ciekawą historią w tle. Jej nazwa oznacza dosłownie zupę panny młodej (tr. gelin), noszącej przydomek Ezo. Sama zupa jest pyszna i rozgrzewająca, a przepis na jej przygotowanie pochodzi z południowo-wschodniej Anatolii.

Historia dziewczyny z Gaziantepu, o imieniu Zöhre, ale znanej jako Ezo, różni się szczegółami w zależności od osoby ją opowiadającej, jednakże w każdej wersji jest opowieścią o nieszczęśliwej miłości i tęsknocie. Według jednej z popularniejszych wersji Ezo została zmuszona do poślubienia mężczyzny, którego nie kochała i wkrótce później zmarła ze smutku. Inna wersja, o nastawieniu bardziej patriotycznym, głosi, że Ezo wyszła za mąż za człowieka z daleka i razem z nim przeprowadziła się na tereny Syrii. Jej tęsknota za ojczyzną była tak wielka, że dziewczyna zmarła wkrótce po przeprowadzce. Według jeszcze innej wersji, ukochany mąż Ezo został wcielony do armii i ślad po nim zaginął. Po wielu latach Ezo została zmuszona do ponownego zamążpójścia, za człowieka, którego nie darzyła miłością i wraz z nim przeniosła się do odległej krainy. Tam, jak pewnie się już domyślacie, zmarła z tęsknoty i rozpaczy.

Przepis na zupę Ezogelin ma pochodzić od samej Zöhre, która gotowała ją w czasach gdy była jeszcze szczęśliwa. Inna, najstraszniejsza wersja opowieści o Ezo głosi, że dziewczyna musiała przygotować zupę na polecenie teściowej. Dodała do garnka składniki, które akurat miała pod ręką i tak powstało nowe, ale smakowite połączenie. Podstawą przygotowania zupy jest czerwona soczewica i kasza pszenna bulgur. Od popularnej zupy z soczewicy, oprócz nieco innych składników i przypraw, odróżnia zupę Ezogelin konsystencja. Większość zup tureckich ma formę gładkiego kremu, ale Ezogelin przygotowuje się bez rozdrabniania głównych składników.

Oprócz soczewicy i bulguru do ugotowania zupy Ezogelin najczęściej wykorzystuje się cebulę, przecier pomidorowy i paprykowy oraz bulion na bazie mięsa. Najważniejszymi przyprawami dodawanymi do zupy są: mięta oraz ostra papryka. Podobnie jak opowieści o dziewczynie z Gaziantepu, tak i wersje zupy różnią się w zależności od kucharza. Spotykane są odmiany z dodatkiem ryżu, czosnku i innych przypraw. Zupę podaje się często wraz z kawałkami cytryny, z których należy wycisnąć sok w celu doprawienia potrawy. Najlepiej zupa smakuje w zimne dni, doskonale rozgrzewając i przywołując smaki znane z dalekiego wschodu Turcji.