Od końca lat czterdziestych XX wieku w Szkole Podstawowej Cumhuriyet w Silifke gromadzono znaleziska archeologiczne z okolic tego miasta, czyli starożytnej Seleukii nad rzeką Calycadnus. Od 1958 roku magazyn szkoły służył również jako muzeum. W latach 70. XX wieku rozpoczęto budowę odrębnego muzeum na obrzeżach miasta, na wschód od centrum, przy drodze D-400 prowadzącej do Antalyi i Mersinu. W końcu 2 sierpnia 1973 roku otwarto Muzeum Archeologiczne w Silifke. Placówka ma dwa piętra, na których znajdują się sekcje poświęcone archeologii i etnografii regionu.

Znaleziska z wykopalisk obejmują okres od neolitu do czasów Imperium Osmańskiego i pochodzą z okolic Silifke. Są to takie miejsca jak Olba i Diocaesarea, zapadliska Niebo i Piekło, Cambazlı, Afrodyzja Cylicyjska (Yeşilovacık), Kelenderis (Aydıncık), Korasion (Atakent), Korykos (Kızkalesi), Meydancıkkale oraz samo Silifke.

W latach 90. XX wieku muzeum zajmowało się wykopaliskami na kopcu osadniczym Kilise Tepe w pobliżu drogi do Mut. W Afrodyzji Cylicyjskiej, w pobliżu dzisiejszego miasta Yeşilovacık, muzeum przeprowadziło w 2002 roku ratunkowe wykopaliska na grupie grobowców skalnych, w związku z rozbudową autostrady prowadzącej do Anamuru. Odkopywano dary grobowe wykonane z kamienia oraz szkła, a przede wszystkim — ceramikę.

W Sali Eksponatów Kamiennych znajdują się głównie wielkogabarytowe znaleziska, takie jak posągi, ołtarze, stele, sarkofagi i płaskorzeźby. Najważniejszym elementem tej kolekcji jest posąg rzymskiego cesarza w zbroi, pochodzący z II wieku n.e. Ten niezwykły posąg ma 1,93 m wysokości, ale nie posiada głowy, która umożliwiałaby identyfikację przedstawionego władcy. Zbroja została wykonana z ogromną starannością. Dolna krawędź zbroi przedstawia lwa, głowę barana oraz płaskorzeźby roślinne, natomiast na piersi widoczna jest głowa Meduzy. Pod nim znajdują się dwa gryfy i orzeł z szeroko rozpostartymi skrzydłami. Paludamentum (płaszcz lub peleryna zapinana na jedno ramię, noszona przez rzymskich dowódców wojskowych) jest marszczony na lewym ramieniu i przewiązany broszką.

Kolejnymi niezwykłymi eksponatami są pozostałości dwóch kariatyd pochodzących z Meydancıkkale. Należą do mauzoleum, które odnaleziono pod wzgórzem zamkowym i pochodzą z VI wieku p.n.e. czyli z okresu archaicznego.

Marmurowy sarkofag wystawiony w tej sali został znaleziony podczas wykopalisk w Kelenderis (Aydıncık) na terenie zachodniej nekropolii w 2012 roku. Pochodzi z końca II lub początku III wieku n.e. Na pokrywie w kształcie łóżka leży mężczyzna z żoną. Ich twarze pozostały niedokończone. Sceny z boków sarkofagu przedstawiają tańczące amorki, natomiast czwarta strona, która jest mocno zniszczona, przedstawia stopy gryfa.

Inne posągi w tej sekcji obejmują przedstawienie Asklepiosa z okresu rzymskiego, posągi mężczyzn i kobiet z tej samej epoki, posągi lwów z czasów późnorzymskich i wczesnobizantyjskich oraz rzymski zegar słoneczny.

Sala Monet i Biżuterii jest zarezerwowana dla monet, wyrobów ceramicznych i szklanych. Oprócz złotych i srebrnych ozdób eksponowana jest srebrna biżuteria perska, srebrne monety z okresu Aleksandra Wielkiego, srebrne monety królów Macedonii, Tracji, Pergamonu, Egiptu, brązowe monety rzymskie, złote monety bizantyjskie oraz osmańskie monety miedziane i złote.

W 1980 roku na zboczu góry Meydancıkkale odkryto skarb z okresu hellenistycznego (330-30 p.n.e.) zawierający 5215 srebrnych monet, który można obecnie zobaczyć w muzeum w Silifke. Zbiór tworzą głównie drachmy i tetradrachmy, a jego różnorodność wzbogacają oktodrachmy i dekadrachmy. Skarb zawiera monety Aleksandra Wielkiego i z czasów jego Diadochów, m.in. Seleukosa Nikatora, Lizymacha, Demetriusza i Antygona Gonatasa, a także Ptolemeuszy i królów Pergamonu. Skarb odkryto w trzech naczyniach z terakoty podczas wykopalisk prowadzonych przez francuską ekspedycję archeologiczną pod przewodnictwem Emmanuela Laroche'a.

W tej samej sekcji uwagę przyciągają także inne kolekcje monet, w tym reprezentujący okres rzymski (193-268 n.e.) skarb Ayvagediği oraz skarb Susanoğlu z okresu bizantyjskiego, a dokładniej z czasów panowania cesarza Justyniana I.

W Sali Etnograficznej znajdują się okazy folklorystyczne, z których część jest nadal produkowana i używana przez miejscową ludność. Kolekcja składa się z odzieży damskiej, takiej jak suknia ślubna (bindalli), kamizelka, kamizelka osmańska (cepken), spódnica z trzema panelami (üçetek). Na wystawie prezentowane są także dodatki do ubiorów: wełniane skarpetki, srebrne paski i sprzączki do pasków, bransoletki, biżuteria i torebki. Pokazane są również przedmioty codziennego użytku i broń, w tym sakwy, karabiny i pistolety, prochowce, pasy na naboje i miecze.

W dużym ogrodzie muzealnym znajdują się fragmenty architektury, w tym kapitele i bębny kolumn, stele, fryzy i bloki z inskrypcjami, pochodzące okresu od czasów rzymskich po islamskie, a także sarkofagi i ogromne naczynia zwane pitosami. Znajdują się tu również artefakty z okresu osmańskiego, takie jak nagrobki i napisy na fontannach.

Wskazówki dla gości

Muzeum jest otwarte codziennie od 8:00 do 16:45, a bilet wstępu w 2023 roku kosztował 60 TL.