Ulu Camii (czyli Wielki Meczet) w Adanie to w rzeczywistości cały kompleks sakralny, na który składają się: meczet, szkoła koraniczna oraz sanktuarium. Razem tworzą najciekawszy zabytek miasta pochodzący z okresu średniowiecza.

Meczet Ulu Camii w Adanie - autorką zdjęcia jest Magdalena Wanta

Budowa Ulu Camii rozpoczęła się w 1513 roku na rozkaz beja o imieniu Ramazanoğlu Halil, a zakończona została w 1541 roku za czasu panowania jego syna Piri Mehmeta Paszy. Przez prawie pół tysiąca lat był to największy meczet w Adanie, aż do czasów powstania meczetu Sabancı Merkez. Najpoważniejszych uszkodzeń budowla doznała podczas trzęsienia ziemi w 1998 roku, a naprawy trwały przez 6 lat. Od 2004 roku Ulu Camii znowu służy wiernym jako miejsce modlitwy.

Styl architektoniczny, w którym zbudowano Ulu Camii, stanowi połączenie wpływów mameluckich, seldżuckich i osmańskich. Z wyglądu przypomina meczety z terenów północnej Syrii, a jego najbardziej charakterystycznym wyróżnikiem są pasy białego i czarnego marmuru zdobiące wschodnią bramę wejściową.

Meczet Ulu Camii w Adanie - autorką zdjęcia jest Magdalena Wanta

Przed meczetem znajduje się dziedziniec, częściowo osłonięty drewnianym zadaszeniem, dzięki któremu w lecie możliwe są modlitwy poza budynkiem. Wnętrze meczetu jest wyłożone płytkami ceramicznymi z Izniku i Kütahyi, a mihrab otoczony jest blokami czarnego marmuru. Nad meczetem wznosi się jeden minaret, w stylu mameluckim, zbudowany na planie ośmiokąta i wyłożony z zewnątrz kamieniami w kilku kolorach.

Mihrab w Ulu Camii - autorką zdjęcia jest Magdalena Wanta

Należąca do kompleksu meczetowego medresa, czyli muzułmańska szkoła teologiczna, znajduje się po wschodniej stronie meczetu. Wokół wewnętrznego dziedzińca na planie kwadratu o boku 23 metrów położone są pokoje derwiszów oraz sala wykładowa (tr. divanhane) przykryta dwiema kopułami.

Meczet Ulu Camii - autorką zdjęcia jest Magdalena Wanta

Przy meczecie znajduje się również grobowiec (tr. türbe) rodu Ramadanidów, w którym mieszczą się sarkofagi Halil Beja i jego potomków. Ściany grobowca pokryte są płytkami ceramicznymi. Również ta budowla przykryta jest kopułą. Na terenie Turcji jest położone są zaledwie dwa muzułmańskie grobowce, których wnętrza wyłożono kaflami - drugim przykładem, poza türbe w Adanie, jest Yeşil Türbe przy Zielonym Meczecie (tr. Yeşil Camii) w Bursie. Takie dekoracje charakterystyczne są dla architektury Azji Centralnej, a nie anatolijskiej.