Region:
Jednym z najciekawszych wolnostojących monumentów na terenie Doliny Frygijskiej jest tzw. Aslankaya czyli Lwia Skała. To skalne sanktuarium religijne z połowy VI wieku p.n.e. było poświęcone bogini Kybele, jednej z najważniejszych postaci panteonu frygijskiego.
Odkrycie dla świata zachodniego zawdzięcza Aslankaya szkockiemu archeologowi Williamowi M. Ramsayowi, który odszukał to miejsce i dokładnie je opisał w 1884 roku. W 1997 roku kolejne badania Aslankaya przeprowadził doktor T. Tüfekçi-Sivas.
Swoją nazwę zawdzięcza Aslankaya reliefom przedstawiającym dwa lwy. Zostały one wyrzeźbione w charakterystycznej, samotnie stojącej skale pochodzenia wulkanicznego, mierzącej 15 metrów wysokości. Na jej południowo-wschodniej ścianie znajduje się wspaniała fasada o wysokości przeszło 7 metrów i szerokości 6,6 metra. Wznosi się ona 2,75 metra nad poziomem gruntu.
Wyrzeźbiona fasada ma formę przypominającą wejście do świątyni, z trójkątnym frontonem. Całość tworzy wrażenie głębi i lekkości, pomimo monumentalnych rozmiarów. Fronton zdobią płaskorzeźbione postacie dwóch sfinksów. Na monumencie wykuto również jedną linię inskrypcji w języku starofrygijskim.
Powierzchnia skały otaczającej wnękę została ozdobiona wzorami geometrycznymi. Centralna nisza w środkowej części fasady jest najważniejszym elementem całego monumentu. Jest otoczona przez dwa obramowania i ma rozmiary 2,4 na 1,8 metra. Badacze przypuszczają, że niegdyś nisza zamykana była przez podwójne drzwi.
We wnętrzu niszy stał posąg bogini Kybele, otoczony przez dwa stojące naprzeciwko siebie lwy. Bogini przedstawiona była w formie wypukłego reliefu. Jej postać stała frontem do wiernych, a na głowie miała tzw. polos czyli wysokie cylindryczne nakrycie głowy, które sięgało do sufitu niszy.
Postacie lwów, przedstawione w formie płaskiego reliefu, stoją na tylnych łapach, a przednimi łapami dotykały niegdyś posągu bogini Kybele. Głowy lwów są obecnie poważnie uszkodzone, ale wyraźnie widoczny jest zarys ich ciał.
Na ścianach skalnych po obu stronach fasady znajdują się dodatkowe dekoracje. Po stronie prawej przedstawiony jest duży płaskorzeźbiony lew stojący na tylnych łapach, a po stronie lewej - mityczny gryf.
Aslankaya ma szczególne znaczenie dla badaczy jako unikalne sanktuarium frygijskie w formie niszy z niezwykle bogato zdobioną fasadą. Niestety monument ten nie jest w żaden sposób chroniony przed zniszczeniem. Do jego degradacji przyczyniają się zarówno warunki pogodowe, jak i poszukiwacze skarbów. Ich działania pozostawiły ślady w postaci nawierconych w skale otworów, które miały służyć do umieszczenia ładunków wybuchowych.
Co więcej, w 1993 roku wybuch takiego ładunku uszkodził samą niszę oraz prawą stronę fasady, a w 1994 roku posąg bogini Kybele został zniszczony przez wandali przy użyciu kilofów. Obecnie pozostały po tej postaci jedynie dawne opisy i zdjęcia.
Dojazd:
Aslankaya znajduje się po zachodniej stronie jeziora Emre. Od najbliższego miasteczka czyli Döğer, dzieli je odległość około 5 km.
Aby dotrzeć do Aslankaya należy najpierw dojechać do Döğer, a następnie kierować się na wschód, drogą prowadzącą nad jezioro Emre (w centrum Döğer znajdują się stosowne kierunkowskazy). Po przejechaniu 4 km, tuż przed dotarciem do jeziora trzeba skręcić w boczną dróżkę prowadzącą na południe i po przejechaniu około 1 km dociera się do skrzyżowania, przy którym stoi Aslankaya.
Przy okazji odwiedzin w Aslankaya warto zatrzymać się nad jeziorem Emre, aby zobaczyć dawną siedzibę bractwa derwiszów o nazwie Emre Tekke oraz położoną po północno-wschodniej stronie jeziora formację skalną, nazywaną Kamiennym Miejscem z Czterdziestoma Schodami (tr. Kırkmerdiven Kayalıkları). Również w kierunku zachodnim od Aslankaya ciągną się wzdłuż drogi ciekawe formacje skalne.
Powiązane artykuły:
Powiązane relacje:
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz