Şebinkarahisar to niewielkie miasteczko położone w Górach Pontyjskich, administracyjnie należące do prowincji Giresun. Z jego dziejami związana jest bardzo mroczna i tragiczna historia.

Dzieje nazwy miasta

Kiedy rzymski generał Pompejusz podbił ten region Anatolii w I wieku p.n.e., zdobył tutejszą antyczną fortecę, a leżącej u jej stóp osadzie nadał nazwę Colonia. Greccy mieszkańcy używali jej odpowiednika - Koloneia, a lokalni Ormianie - Koğoniya.

W XI wieku n.e. pojawiło się nowe określenie na samą fortecę, od tego czasu zwana była Mavrokastron (czyli po grecku "Czarny Zamek"). Funkcjonująca od XIV wieku turecka nazwa samej osady - Karahisar - jest dosłownym tłumaczeniem wersji greckiej. Aby odróżnić wschodnią "Czarną Twierdzę" od położonego na zachodzie Anatolii miasta Afyonkarahisar, nazywano ją Şapkarahisar ("Czarna Twierdza Ałunu") lub Şarkî Kara Hisar ("Wschodnia Czarna Twierdza").

Obowiązująca obecnie nazwa Şebinkarahisar po raz pierwszy pojawiła się w XIX wieku, a w 1924 roku zyskała aprobatę przebywającego tu z wizytą Mustafy Kemala Atatürka. Ormianie nadal nazywają miasto Nikopoli.

Historia

Udokumentowana historia Şebinkarahisar sięga czasów trzeciej wojny Rzymu z Mitrydatesem (74 - 66 rok p.n.e.). Po pokonaniu Mitrydatesa VI generał Pompejusz założył tu rzymską kolonię i umocnił istniejące już wcześniej fortyfikacje.

W czasach Bizancjum cesarz Justynian I przebudował miasto. W 778 oraz 940 roku najeżdżali je Arabowie. W ręce Seldżuków Şebinkarahisar dostało się wkrótce po bitwie pod Manzikertem w 1071 roku. Od tego czasu, z krótką przerwą, kiedy to dostało się ponownie pod panowanie bizantyjskie, miasto było kontrolowane przez Turków.

Forteca w Şebinkarahisar znajdowała się w strategicznym punkcie, na pograniczu posiadłości tureckich oraz Cesarstwa Trapezuntu, założonego przez bizantyjską dynastię Komnenów. W 1473 roku miasto zajął sułtan osmański Mehmed II.

Najtragiczniejsza karta w historii Şebinkarahisar związana jest z powstaniem Ormian przeciwko Osmanom w 1915 roku. Miasto było jednym z nielicznych miejsc zamieszkanych przez Ormian, które stawiły aktywny opór przeciwko mordom dokonywanym przez Osmanów na Ormianach w czasie I wojny światowej.

Wiadomości o masakrach dokonywanych na Ormianach w innych częściach Anatolii wywołały w lokalnych mieszkańcach obawę, że wkrótce nadejdzie czas i na nich. W kwietniu 1915 roku setki młodych Ormian zostały nagle uwięzione. W czerwcu tego roku dokonano egzekucji ich regionalnego przywódcy religijnego, a 200 ormiańskich kupców zostało zamordowanych.

W tym momencie Ormianie z Şebinkarahisar podjęli decyzję o walce. Rozpoczęli od spalenia własnych domostw i przeniesienia się do Czarnej Twierdzy. Jej oblężenie przez wojska osmańskie trwało od 18. czerwca do 12. lipca 1915 roku. W końcu Ormianom skończyła się amunicja, podjęli więc desperacką próbę potajemnej ewakuacji zamku. Zostali jednak wykryci i zabici. Po ich śmierci, pozostali w fortecy mężczyźni poddali się, ale i tak zostali zamordowani. Pozostałe przy życiu kobiety i dzieci deportowano.

Czasy współczesne

Obecnie Şebinkarahisar to spokojne miasteczko liczące nieco ponad 13 tysięcy mieszkańców. Położone jest 40 km od stolicy prowincji - Giresun, głęboko w górach, w dolinie rzeki Avutmuş. Pełni funkcję lokalnego centrum handlowego dla mieszkańców z okolicznych wsi.